Ho:YAG — skuteczny sposób generowania emisji lasera o średnicy 2,1 μm
Opis produktu
W ostatnich latach nastąpił szybki rozwój termokeratoplastyki laserowej (LTK). Podstawową zasadą jest wykorzystanie efektu fototermicznego lasera, aby włókna kolagenowe wokół rogówki kurczyły się, a centralna krzywizna rogówki stała się kurtozą, aby osiągnąć cel korygowania nadwzroczności i astygmatyzmu nadwzroczności. Laser holmowy (laser Ho:YAG) uważany jest za idealne narzędzie do terapii LTK. Długość fali lasera Ho:YAG wynosi 2,06 μm i należy do lasera średniej podczerwieni. Może być skutecznie wchłaniany przez tkankę rogówki, a wilgoć rogówki może zostać podgrzana, a włókna kolagenowe mogą się skurczyć. Po fotokoagulacji średnica strefy koagulacji powierzchni rogówki wynosi około 700 µm, a głębokość 450 µm, co stanowi bezpieczną odległość od śródbłonka rogówki. Ponieważ Seiler i in. (1990) po raz pierwszy zastosowali laser Ho:YAG i LTK w badaniach klinicznych, Thompson, Durrie, Alio, Koch, Gezer i inni sukcesywnie przedstawiali wyniki swoich badań. Laser Ho:YAG LTK znalazł zastosowanie w praktyce klinicznej. Do podobnych metod korekcji nadwzroczności zalicza się keratoplastykę promieniową i laser ekscymerowy PRK. W porównaniu z keratoplastyką promieniową, Ho:YAG wydaje się bardziej przewidywalna dla LTK, nie wymaga wprowadzenia sondy do rogówki i nie powoduje martwicy tkanki rogówki w obszarze termokoagulacji. Laser ekscymerowy nadwzroczny PRK pozostawia jedynie centralny obszar rogówki w odległości 2-3 mm bez ablacji, co może prowadzić do większego oślepienia i odblasków w nocy niż w przypadku Ho: YAG LTK pozostawia centralny obszar rogówki w promieniu 5-6 mm. Jony Ho:YAG Ho3+ domieszkowane w laserze izolacyjnym kryształy wykazały 14 międzyrozmaitościowych kanałów laserowych, działających w trybach czasowych od CW do zablokowanego trybu. Ho:YAG jest powszechnie stosowany jako skuteczny sposób generowania emisji lasera o długości 2,1 μm z przejścia 5I7-5I8 w zastosowaniach takich jak teledetekcja laserowa, chirurgia medyczna i pompowanie OPO w średniej podczerwieni w celu osiągnięcia emisji 3-5 mikronów. Systemy pompowane bezpośrednio diodami i systemy pompowane laserem światłowodowym Tm[4] wykazały wydajności przy dużym nachyleniu, niektóre zbliżając się do teoretycznej granicy.
Podstawowe właściwości
| Zakres stężeń Ho3+ | 0,005 - 100% atomowych |
| Długość fali emisji | 2,01 um |
| Przejście laserowe | 5I7 → 5I8 |
| Żywotność Fluoresencji | 8,5 ms |
| Długość fali pompy | 1,9 um |
| Współczynnik rozszerzalności cieplnej | 6,14 x 10-6 K-1 |
| Dyfuzyjność cieplna | 0,041 cm2·s-2 |
| Przewodność cieplna | 11,2 Wm-1 K-1 |
| Ciepło właściwe (Cp) | 0,59 J g-1 K-1 |
| Odporny na szok termiczny | 800 Wm-1 |
| Współczynnik załamania światła przy 632,8 nm | 1,83 |
| dn/dT (współczynnik termiczny Współczynnik załamania światła) przy 1064 nm | 7,8 10-6 K-1 |
| Masa cząsteczkowa | 593,7 g mol-1 |
| Temperatura topnienia | 1965℃ |
| Gęstość | 4,56 g cm-3 |
| Twardość MOHSa | 8.25 |
| Moduł Younga | 335 GP |
| Wytrzymałość na rozciąganie | 2 GP |
| Struktura kryształu | Sześcienny |
| Orientacja standardowa | |
| Symetria witryny Y3+ | D2 |
| Stała sieci | a=12,013 Å |
