Szafirowe okienko – dobra charakterystyka przepuszczalności optycznej

Szafir jest używany jako światłowód w zanurzeniowej spektroskopii w podczerwieni, a także w dostarczaniu lasera Er:YAG o długości fali 2,94 µm. Szafir ma doskonałą twardość powierzchni i przepuszczalność w zakresie od ultrafioletu do zakresu fal średniej podczerwieni. Szafir można zarysować jedynie kilkoma substancjami innymi niż on sam. Podłoża niepowlekane są chemicznie obojętne i nierozpuszczalne w wodzie, zwykłych kwasach i zasadach do temperatury około 1000°C. Nasze okna szafirowe mają przekrój Z w taki sposób, że oś c kryształu jest równoległa do osi optycznej, eliminując efekt dwójłomności w świetle przechodzącym.

Szafir jest dostępny w wersji powlekanej lub niepowlekanej, wersja niepowlekana jest przeznaczona do zastosowań w zakresie 150 nm - 4,5 µm, natomiast wersja z powłoką AR z powłoką AR po obu stronach jest przeznaczona do zastosowań w zakresie 1,65 µm - 3,0 µm (-D) lub 2,0 µm - zakres 5,0 µm (-E1).

Okno (okno) Jeden z podstawowych elementów optycznych w optyce, stosowany zwykle jako okienko ochronne dla elektronicznych czujników lub detektorów środowiska zewnętrznego. Szafir ma doskonałe właściwości mechaniczne i optyczne, a kryształy szafiru są szeroko stosowane. Główne zastosowania obejmują komponenty odporne na zużycie, materiały okienne i epitaksjalne materiały podłoża MOCVD itp.